Elektroniczny miernik ciśnienia zazwyczaj mierzy zmianę ciśnienia poprzez pomiar odkształcenia membrany. Jeśli membrana jest poddana działaniu ciśnienia procesowego z jednej strony a „odpowietrzona” z drugiej (i w ten sposób poddana działaniu ciśnienia otoczenia), odkształcenie jest redukowane (w wyniku przeciwdziałania) właśnie przez ciśnienie otoczenia.
Dlatego też wynikiem pomiaru jest w rzeczywistości różnica ciśnienia między ciśnieniem procesowym a ciśnieniem otoczenia. W przypadku czujników ciśnienia bezwzględnego, we „wnętrzu” czujnika (części, która nie styka się z medium pod ciśnieniem) jest wytwarzana próżnia, a następnie zostaje on trwale i hermetycznie uszczelniony. Dzięki temu ciśnienie otoczenia nie ma wpływu na mierzone odkształcenie membrany, a pomiar dokonywany jest zawsze względem zamkniętej próżni, która stanowi punkt odniesienia oraz zero. Taka budowa umożliwia pomiar bieżącego ciśnienia otoczenia, gdyż zamknięta próżnia („ciśnienie otoczenia 0 bar”) przedstawia ustalony punkt odniesienia, niezależny od aktualnych warunków pogodowych i poziomu umieszczenia czujnika nad poziomem morza.
Anthony Leopold – Fotolia.com, Pakowanie produktów mięsnych
Typowym zastosowaniem czujnika ciśnienia bezwzględnego jest tzw. barometr, urządzenie, które mierzy bieżące ciśnienie otoczenia, a jego wahania stosowane są do przewidywania zmian pogody. Innym zastosowaniem jest urządzenie zwane wysokościomierzem (miernik wysokości nad poziomem morza), mierzące ciśnienie atmosferyczne i zmieniające je na odczyt wysokości w odniesieniu do poziomu morza. Wykorzystuje ono fakt, że ciśnienie atmosferyczne zmniejsza się wraz z wysokością, i dlatego może być stosowany w tym celu.
